دانلود تحقیق با موضوع سیستم های HVDC،
در قالب word و در 86 صفحه، قابل ویرایش، شامل:
مقدمه
ساختار PLC
تفاوت PLC با كامپيوتر
كاربرد PLC صنايع مختلف
سخت افزار PLC
مدول منبع تغذيه (PS)
واحد پردازش مركزي (CPU)
حافظه (MEMORY)
ترمينال ورودي (INPUT MODULE)
ترمينال خروجي (OUTPUT MODULE)
مدول هاي ارتباط پروسسوري (CP)
مدول هاي رابط (IM)
تصويري ورودي ها (PII)
تصوير خروجي ها (PIO)
فلگ ها، تايمرها و شمارنده ها
انبارك يا آكومولاتور (ACCUM)
گذرگاه عمومي ورودي/ خروجي (I/O bus)
روش هاي مختلف آدرس دهي
نرم افزار PLC
واحد برنامه نويسي (PG)
روش هاي برنامه نويسي در PLC
روش نمايش نردباني (LAD)
روش نمايش فلورچارتي (CSF)
نمايش عبارتي (STL)
فليپ فلاپ
دستور L و T
مقايسه كننده ها
تايمرها (Timers)
نصب و راه اندازي، رفع عيب PLC
نصب PLC
حفاظت فيزيكي
حرارت محيط
تداخل مغناطيسي
سيم كشي
گسترش
اتصالات سيم هاي بيروني
ايمني
اتصال وسايل ايمني دوري از عيب هاي ورودي
مستندسازي
مقدمات تست دستگاه
بازبيني عمليات
آزمون نهايي
عيب يابي
درصد خرابي و منبع آن
جدول راهنماي عيب يابي
راه اندازي دستي
مقدمه تحقیق:
در نخستين سال ها، الكتريسته به شكل مستقيم (DC) مورد استفاده قرار مي گرفت كه نمونه بارز آن باطري هاي الكترو شيميايي بودند كه در تلگراف كاربرد وسيعي داشت.
در اولين نيروگاه برق كه در سال 1882 توسط اديسون در شهر نيويورك احداث گرديد، از ماشين بخار و ديناموهاي جريان مستقيم براي توليد برق استفاده شد و نيروي حاصله به همان فرم DC از طريق كابل هاي زيرزميني توزيع و مصرف شد.
در سال 1880 تا 1890 با ساخت ترانسفورماتورها و ژنراتورهاي القايي، شبكه‌هاي انتقال AC توسعه فراواني پيدا كرد، به طوري كه اين نوع شبكه بر شبكه‌هاي DC مسلط شد. علي رغم اين موضوع، در اين سال ها مهندسان تلاش زيادي جهت مرتفع ساختن مشكلات شبكه‌هاي انتقال DC به انجام رساندند، به طوري كه رنه تيوري در سال 1889 با سري كردن ژنراتورهاي DC توانست به ولتاژ بالايي جهت انتقال DC دست يابد و در انتهاي خط هم تعدادي موتور DC را با هم سري كرده و هر يك از اين موتورها را با بك ژنراتور DC يا AC با ولتاژ كم كوپل كرده بود.
از اين نوع سيستم تا سال 1911 حدود 20 پروژه در اروپا به اجرا درآمد كه مهم ترين آن در فرانسه بين موتيرز در كوه هاي آلپ فرانسه و شهر ليون با فاصله‌اي حدود km20 و سطح ولتاژ kv125 تا سال 1937 مورد بهره‌برداري قرار گرفت.
به هر حال با توجه به محدوديت ماشين‌هاي DC مشخص بود كه توسعه بيشتر HVDC به مدل هايي با كيفيت بهتر از اين نوع ماشين‌ها نياز داشت، به همين دليل عده‌اي به طرح ديگري از مبدل ها پرداختند.
در سال 1932 ماركس در آلمان، مبدل هايي با قوس هوا ابداع كرد كه با سويچينگ قوس بين دو الكترود مشابه، جريان متناوب قابل تبديل به جريان مستقيم مي‌شدند، ولي اين نوع مبدل اشكالاتي از جمله عمر كم الكترودها، افت ولتاژ نسبتاً زياد (V500 روي قوس) و هم چنين توان تلفاتي زياد براي قوس و براي دميدن هواي خاموش كننده قوس و خنك كنندگي حدود 3% قدرت انتقالي داشت.
در سال 1930، براي اولين بارديوهاي جيوه‌اي مجهز به الكترود كمكي ساخته شدند، اين نوع ديودها قابليت كار در حالت اينورتري را نيز داشتند به اين ترتيب در سال هاي بعد مبدل هاي شبكه انتقال DC به ديودهاي مذكور مجهز شدند.
اولين خطوط HVDC با استفاده از اين نوع مبدل ها در طول جنگ جهاني دوم در كشور آلمان احداث شد، اين خط به طول km115 و ولتاژ kv400 و ظرفيت انتقال قدرت Mw60 با كابل زيرزميني مورد بهره‌برداري قرار گرفت.
